ประเพณีการชมดอกบ๊วย

ยังคงดำเนินมาจนถึงทุกวันนี้ แต่ประเพณีที่หลงใหลยิ่งกว่านั้นได้รับการพัฒนาขึ้นสำหรับเชอร์รี่ป่าพื้นเมืองของญี่ปุ่นในช่วงหลังของศตวรรษที่แปด ประเพณีใหม่ของการไปภูเขาเพื่อชมดอกซากุระนำไปสู่การปลูกต้นไม้เพื่อดอก (ไม่ใช่เพื่อผล) และต้นไม้ถูกปลูกในที่ที่สะดวกกว่าในสวนสาธารณะและสวนส่วนตัว Sumida Tsutsumi Hanami no Zu ต้นซากุระ (ชมดอกซากุระริมแม่น้ำสุมิดะ) ภาพพิมพ์แกะไม้โดย Ando Hiroshige สร้างขึ้นระหว่างปี 1848 และ 1854 เมื่อ Eliza Scidmore ไปเยือนญี่ปุ่นในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 สวนสาธารณะที่มีต้นซากุระริมแม่น้ำเช่นในฉากนี้ทำให้เธอเกิดความคิดที่จะสร้างสวนสาธารณะริมแม่น้ำโปโตแมค กองภาพพิมพ์และภาพถ่าย. การชมต้นไม้แบบดั้งเดิมในฤดูใบไม้ผลิในไม่ช้าก็ง่ายขึ้นสำหรับทุกคน ปาร์ตี้ชมสวนแบบส่วนตัวและการเดินเล่นในสวนสาธารณะในฤดูใบไม้ผลิกลายเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมประจำฤดูกาลในญี่ปุ่น ความกระตือรือร้นในการปิกนิกและปาร์ตี้ใต้ต้นไม้ที่ผลิบานในบางครั้งส่งผลให้มีผู้เฉลิมฉลองจำนวนมากในอดีตเช่นเดียวกับในปัจจุบัน ซากุระดอกซากุระ กลายเป็นสัญลักษณ์ของฤดูใบไม้ผลิ การต่ออายุ และการไม่เที่ยงของชีวิต เมื่อเวลาผ่านไปก็ได้พัฒนาเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติของญี่ปุ่น