โรคดีสโทเนีย

ในบางกรณี อาการอาจดีขึ้นและสงบลงเป็นเวลาหลายปี หรือหยุดดำเนินไปโดยสิ้นเชิง การดำเนินของโรคอาจล่าช้าจากการรักษาหรือการปรับเปลี่ยนรูปแบบการใช้ชีวิต ในขณะที่การฝืนใช้อย่างต่อเนื่องอาจทำให้อาการลุกลามเร็วขึ้น ในบางราย อาการอาจพัฒนาไปสู่ความพิการโดยสิ้นเชิง ทำให้การรักษาบางรูปแบบที่มีความเสี่ยงมากขึ้นควรค่าแก่การพิจารณา ในบางกรณีของผู้ป่วยที่มีอาการดีสโทเนียอยู่แล้ว การบาดเจ็บจากบาดแผลที่ตามมาหรือผลของการดมยาสลบในระหว่างการผ่าตัดที่ไม่เกี่ยวข้องกันอาจทำให้อาการดำเนินไปอย่างรวดเร็ว จำเป็นต้องอ้างอิง การวินิจฉัยที่ถูกต้องอาจเป็นเรื่องยากเนื่องจากความผิดปกตินั้นแสดงออก บุคคลที่ได้รับผลกระทบอาจได้รับการวินิจฉัยว่ามีความผิดปกติที่คล้ายคลึงกันและอาจเกี่ยวข้องกัน เช่นโรคพาร์กินสันอาการสั่นที่จำเป็น กลุ่มอาการ คาร์พัลทันเนล ความผิดปกติของข้อต่อขมับและขากรรไกร กลุ่มอาการทูเรตต์ พบว่าความชุกของ โรคดีสโทเนีย มีสูงในผู้ที่เป็นโรคฮันติงตันซึ่งอาการแสดงทางคลินิกที่พบบ่อยที่สุดคือการหมุนไหล่ด้านใน การกำหมัดแน่น การงอเข่า และการกลับเท้า ปัจจัยเสี่ยงสำหรับดีสโทเนียที่เพิ่มขึ้นในผู้ป่วยโรคฮันติงตันได้แก่ ระยะเวลาของโรคที่ยาวนานและการใช้ยาต้านโดปามีนจิก