ดอกทานตะวันที่พบบ่อยและเป็นที่รู้จักมากที่สุด

ดอกทานตะวันมีหลายชนิด ดอกทานตะวันที่พบบ่อยและเป็นที่รู้จักมากที่สุดคือHelianthus Annus อย่างไรก็ตาม จริงๆ แล้วมี 70 สายพันธุ์ที่แตกต่างกันใน ตระกูล Helianthusซึ่งทั้งหมดมีถิ่นกำเนิดในอเมริกาเหนือและอเมริกากลาง นอกจากดอกทานตะวันสีเหลืองแบบดั้งเดิมแล้ว ยังมีพันธุ์สีแดงและสีขาวอีกด้วย ดอกทานตะวันไม่ได้มีรูปร่างทั่วไปเสมอไป บางชนิดมีดอกเป็นปุยปุย เช่น ดอกทานตะวันสีส้ม ดอกทานตะวัน สามารถล้างโลกได้  ดอกทานตะวันมีความสามารถในการดูดซับสารพิษ รวมทั้งโลหะที่เป็นพิษและรังสีได้อย่างน่าทึ่ง หลังจากเกิดภัยพิบัตินิวเคลียร์ เช่น เชอร์โนบิลและฟุกุชิมะ นักวิทยาศาสตร์ได้ปลูกดอกทานตะวันหลายล้านต้นเพื่อช่วยให้ผืนดินฟื้นตัว ในทำนองเดียวกัน พวกมันยังถูกปลูกในพื้นที่ที่มีสารตะกั่วเข้มข้นสูงอีกด้วย  ในแง่วิทยาศาสตร์ พวกมันคือ ตัวสะสมมากเกินไป ซึ่งหมายความว่าพวกมันสามารถดูดซับสารปนเปื้อนเหล่านี้ได้มากกว่าพืชชนิดอื่น เชื่อกันว่าพืชพัฒนาความสามารถนี้ส่วนหนึ่งเพื่อทำให้มันดึงดูดใจน้อยลงสำหรับเป็นอาหารว่างสำหรับสัตว์กินพืช คุณคงเคยเห็นทุ่งทานตะวันบานสะพรั่งในเดือนสิงหาคมหรืออย่างน้อยก็ภาพบนโซเชียล ดอกไม้เหล่านี้เป็นมากกว่าภาพถ่ายที่สวยงาม เกษตรกรปลูกทานตะวันเพื่อเอาเมล็ดมาทำน้ำมันเมล็ดทานตะวันและบริโภค ตรวจสอบข้อเท็จจริง 20 ข้อเกี่ยวกับดอกทานตะวัน ดอกทานตะวันมีถิ่นกำเนิดในอเมริกา ดอกไม้ถูกปลูกในอเมริกาเหนือตั้งแต่ 3,000 ปีก่อนคริสตกาล เพื่อนำมาพัฒนาเป็นอาหาร ยา สีย้อม และน้ำมัน ดอกไม้มีถิ่นกำเนิดในพื้นที่ที่รู้จักกันในชื่อทุ่งหญ้าแพรรีของสหรัฐอเมริกา พวกเขายังเป็นดอกไม้ประจำรัฐแคนซัส ผู้พิชิตชาวสเปนได้ส่งออกดอกไม้ไปยังส่วนอื่นๆ ของโลกประมาณปี 1500 ซาร์ปีเตอร์มหาราชทรงนำดอกไม้บางส่วนกลับไปรัสเซียพร้อมกับพระองค์จากเนเธอร์แลนด์ ซึ่งดอกไม้เหล่านี้กลายเป็นที่นิยมเมื่อพบว่าน้ำมันเมล็ดทานตะวันไม่ถูกห้ามในช่วงเข้าพรรษา ซึ่งแตกต่างจากน้ำมันอื่นๆ ที่คริสตจักรออร์โธดอกซ์รัสเซียห้ามไม่ให้ผู้อุปถัมภ์บริโภค ในศตวรรษที่ 19 มีการปลูกดอกทานตะวันประมาณสองล้านเอเคอร์ในประเทศทุกปี การผลิตดอกทานตะวันในอเมริการะเบิดสองสามครั้งในประวัติศาสตร์ ในศตวรรษที่ 19 เมื่อผู้อพยพชาวรัสเซียนำเมล็ดพันธุ์ที่บานใหญ่ขึ้นกลับมา อีกครั้งในปี พ.ศ. 2489 เมื่อเกษตรกรในรัฐมิสซูรีเริ่มผลิตน้ำมันดอกทานตะวันหลังจากที่แคนาดาพัฒนาเครื่องบดเมล็ดพืช ในปี 1970 ผู้บริโภคหันมาใช้น้ำมันเมล็ดทานตะวันเป็นทางเลือกที่มีคอเลสเตอรอลต่ำแทนไขมันสัตว์ ดอกทานตะวันต้องการแสงแดดมาก ดอกไม้จะเติบโตได้ดีที่สุดเมื่อได้รับแสงแดดประมาณ 6 ถึง 8 ชั่วโมงต่อวัน แต่ถ้ามากกว่านั้นจะดีกว่า โดยเฉลี่ยแล้วพวกมันสามารถเติบโตได้สูงถึง 16 ฟุต ลำต้นสามารถเติบโตได้สูงถึง 12 ฟุต ในขณะที่หัวมีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 12 นิ้ว อย่างไรก็ตาม มีหลายสายพันธุ์ได้รับการพัฒนาให้เติบโตในระดับความสูงที่แตกต่างกัน ถ้าปลูกชิดกันเกินไปก็จะแย่งกันบานไม่เต็มที่