การบันทึกประสบการณ์

ความล้มเหลวในการบันทึกประสบการณ์การเรียนรู้ (เช่น การปรับสภาพ การสร้างแบบจำลอง) ในประวัติศาสตร์ของเด็กที่เป็นโรคกลัว ประการที่สอง ส่วนใหญ่ไม่สนใจปัจจัยที่พบว่ามีความสำคัญต่อการได้รับความกลัวในวัยเด็ก (เช่น ระดับพัฒนาการของเด็ก ลักษณะสิ่งกระตุ้น เช่น ความแปลกใหม่ ความเกลียดชัง ความคาดเดาไม่ได้ ความกลัว และประสบการณ์ในช่วงแรกกับเหตุการณ์ที่ควบคุมไม่ได้) เพื่อเป็นทางเลือกแทนบัญชีที่ไม่เชื่อมโยง เราได้อธิบายแบบจำลองหลายปัจจัยของความกลัวในวัยเด็กโดยสังเขปและโรคกลัว การแนะนำ ความกลัวเฉพาะนั้นพบได้ทั่วไปในวัยเด็ก (ดูเช่น King, Hamilton, & Ollendick, 1988) แต่ความกลัวส่วนใหญ่จะมีอายุสั้นและหายไปภายในไม่กี่เดือน (Bauer, 1976, Ferrari, 1986) อย่างไรก็ตาม ในเด็กบางคน ความกลัวบางอย่างยังคงมีอยู่และกลายเป็นสิ่งที่ใช้ไม่ได้ในแง่ที่ว่ามันรบกวนการทำงานปกติ ในกรณีเหล่านี้ ควรพิจารณาการวินิจฉัยโรคกลัวเฉพาะ (ดูคู่มือการวินิจฉัยและสถิติของความผิดปกติทางจิต ฉบับที่สี่ [DSM-IV] American Psychiatric Association