เครื่องทำไอศครีม

การแนะนำของ ในศตวรรษที่ 19 การผลิตไอศกรีมง่ายขึ้นด้วยการเปิดตัวเครื่องทำไอศกรีมในปี 1843 ทั้งในอังกฤษและอเมริกา ประกอบด้วยถังไม้ที่ใส่น้ำแข็งและเกลือและมีที่จับที่หมุนได้ ภาชนะโลหะตรงกลางที่บรรจุไอศกรีมถูกล้อมรอบด้วยส่วนผสมของเกลือและน้ำแข็ง ไอศกรีม การปั่นนี้ทำให้ได้ไอศกรีมที่มีเนื้อเนียนสม่ำเสมอ ก่อนหน้านี้จะทำในหม้อดีบุกผสมตะกั่วที่เก็บไว้ในถังน้ำแข็งและเกลือ และต้องหมั่นคนและขูดจากด้านข้างของหม้อดีบุกผสมตะกั่วด้วย ไม้พาย ซึ่งเป็นจอบขนาดเล็กที่มีด้ามยาว ปัจจัยสำคัญในการผลิตไอศกรีมคือน้ำแข็ง มันมาจากไหน? ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 การนำเข้าน้ำแข็งเริ่มต้นจากนอร์เวย์ แคนาดา และอเมริกา ทำให้ไอศกรีมพร้อมจำหน่ายสำหรับประชาชนทั่วไปในสหราชอาณาจักร น้ำแข็งถูกส่งไปยังลอนดอนและท่าเรือสำคัญอื่นๆ และขนขึ้นเรือไปตามลำคลองเพื่อเก็บไว้ในบ้านน้ำแข็ง จากนั้นขายให้กับผู้ผลิตไอศกรีม อุตสาหกรรมไอศกรีมที่กำลังขยายตัวนี้ซึ่งดำเนินการโดยชาวอิตาลีเป็นหลัก เริ่มมีแรงงานไหลบ่าเข้ามาจากทางตอนใต้ของอิตาลีและเขตทีชีโนของสวิตเซอร์แลนด์ไปยังอังกฤษ ในลอนดอน พวกเขาอาศัยอยู่ในสภาพที่น่าหวาดหวั่นที่สุดในและรอบๆ บริเวณโฮลบอร์น หลุมบ้านน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นใกล้กับ Kings Cross โดย Carlo Gatti ในปี 1850 ซึ่งเป็นที่เก็บน้ำแข็งที่เขาส่งไปยังอังกฤษจากนอร์เวย์ยังคงอยู่ที่นั่นและเพิ่งเปิดให้สาธารณชนเข้าชมที่พิพิธภัณฑ์ London Canal เครื่องทำความเย็นเชิงกล การกำเนิดของเครื่องทำความเย็นเชิงกลโดยใช้ไฟฟ้าและก๊าซในปลายศตวรรษที่แล้ว เป็นสิ่งที่ทำให้อุตสาหกรรมไอศกรีมเป็นอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ น้ำแข็งปริมาณมากไม่จำเป็นอีกต่อไป และตอนนี้สามารถขนส่งและจัดเก็บไอศกรีมได้แล้ว ก่อนหน้านี้ต้องรับประทานไอศกรีมภายในไม่กี่ชั่วโมงหลังจากทำเสร็จ เนื่องจากต้องใช้น้ำแข็งมากเกินไปเพื่อให้แข็งตัว ไอศกรีมกลายเป็นสินค้าในตลาดมวลชนอย่างรวดเร็ว และรสชาติเก่าๆ หลายรสก็กลายเป็นสินค้าขายดี เป็นจุดที่น่าสนใจที่รสชาติส่วนใหญ่ที่เชฟอะโกโก้เรียกว่า สิ่งประดิษฐ์ใหม่ สามารถพบได้ในประวัติศาสตร์ของไอศกรีม