อะมิกดะลาส่งสัญญาณความทุกข์

อะมิกดะลาส่งสัญญาณความทุกข์ ไฮโปทาลามัสจะกระตุ้นระบบประสาทซิมพาเทติกโดยการส่งสัญญาณผ่านเส้นประสาทอัตโนมัติไปยังต่อมหมวกไต ต่อมเหล่านี้ตอบสนองโดยการสูบฉีดฮอร์โมน ความเครียดเรื้อรัง อะดรีนาลีน (หรือที่เรียกว่าอะดรีนาลีน) เข้าสู่กระแสเลือด เมื่ออะดรีนาลีนไหลเวียนไปทั่วร่างกาย จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาหลายประการ หัวใจเต้นเร็วกว่าปกติ ดันเลือดไปเลี้ยงกล้ามเนื้อ หัวใจ และอวัยวะสำคัญอื่นๆ อัตราการเต้นของหัวใจและความดันโลหิตเพิ่มขึ้น บุคคลที่มีการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้จะเริ่มหายใจเร็วขึ้นด้วย ทางเดินหายใจขนาดเล็กในปอดเปิดกว้าง ด้วยวิธีนี้ปอดสามารถรับออกซิเจนได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในการหายใจแต่ละครั้ง ออกซิเจนเพิ่มเติมจะถูกส่งไปยังสมอง เพิ่มความตื่นตัว การมองเห็น การได้ยิน และประสาทสัมผัสอื่นๆ จะคมชัดขึ้น ในขณะเดียวกัน, อะดรีนาลีนกระตุ้นการปลดปล่อยน้ำตาลในเลือด (กลูโคส) และไขมันจากที่เก็บชั่วคราวในร่างกาย สารอาหารเหล่านี้หลั่งไหลเข้าสู่กระแสเลือด ส่งพลังงานไปเลี้ยงส่วนต่างๆ ของร่างกาย การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนผู้คนไม่รู้ตัว ในความเป็นจริงแล้ว การเดินสายนั้นมีประสิทธิภาพมากจนอะมิกดาลาและไฮโปทาลามัสเริ่มต้นการไหลนี้ก่อนที่ศูนย์การมองเห็นของสมองจะมีโอกาสประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเต็มที่ นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้คนสามารถกระโดดออกจากเส้นทางของรถที่กำลังมาถึงได้ก่อนที่พวกเขาจะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่ เมื่อการหลั่งของอะดรีนาลีนเริ่มต้นลดลง ไฮโปทาลามัสจะกระตุ้นส่วนที่สองของระบบตอบสนองต่อความเครียด ซึ่งเรียกว่าแกน HPA เครือข่ายนี้ประกอบด้วยไฮโปทาลามัส ต่อมใต้สมอง และต่อมหมวกไต แกน HPA อาศัยชุดของสัญญาณฮอร์โมนเพื่อให้ระบบประสาทซิมพาเทติก ซึ่งก็คือ คันเร่ง ถูกกดลง หากสมองยังคงรับรู้สิ่งที่เป็นอันตราย ไฮโปทาลามัสจะปล่อยฮอร์โมนคอร์ติโคโทรปินรีลีสซิ่งฮอร์โมน (CRH) ซึ่งจะเดินทางไปยังต่อมใต้สมอง กระตุ้นการหลั่งฮอร์โมนอะดรีโนคอร์ติโคโทรปิก (ACTH) ฮอร์โมนนี้จะเดินทางไปยังต่อมหมวกไต กระตุ้นให้หลั่งคอร์ติซอล ร่างกายจึงยังคงเร่งตัวและตื่นตัวสูง เมื่อภัยคุกคามผ่านไป ระดับคอร์ติซอลจะลดลง ระบบประสาทกระซิก - เบรก - จากนั้นจะหน่วงการตอบสนองต่อความเครียด