ประเภทของการปะทุ

ที่เป็นไปได้มากที่สุดไม่ใช่ภูเขาไฟ แต่เป็นการปะทุใต้ผิวน้ำ การปะทุขนาดเล็กแต่ยังคงระเบิดได้นี้   สามารถเกิดขึ้นได้จากแหล่งกักเก็บไอน้ำหรือน้ำร้อนตื้นๆ แทนที่จะเป็นหินหลอมเหลว อ่างเก็บน้ำเหล่านี้เป็นแหล่งกำเนิดกีย์เซอร์ น้ำพุร้อน และฟูมาโรลที่มีชื่อเสียงของ ภูเขาไฟเยลโลว์สโตน การระเบิดดังกล่าวสามารถระเบิดหลุมอุกกาบาตตื้นๆ ที่มีความกว้างมากกว่าหนึ่งกิโลเมตร เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในลุ่มน้ำทะเลสาบเยลโลว์สโตนทางตอนเหนือ รวมถึงอ่าวแมรี่และทะเลสาบ Turbid และบ่อน้ำอินเดียที่อยู่ใกล้เคียง และในอุทยานแห่งชาติเยลโลว์สโตนทางตะวันตกทางเหนือของ Old Faithful หลุมอุกกาบาตเหล่านี้แต่ละแห่งเกิดจากการระเบิดของไอน้ำในช่วงไม่กี่พันปีที่ผ่านมา ประเภทของการปะทุของภูเขาไฟที่เยลโลว์สโตนน่าจะก่อให้เกิด  ลาวาไหล  ของ  แร่ไรโอไลต์  หรือ  หินบะซอลต์ การปะทุของลาวาไรโอ ลิ ติกยังรวมถึงขั้นตอนการระเบิดที่อาจก่อให้เกิด เถ้า ภูเขาไฟ  และ  หินภูเขาไฟปริมาณมาก การปะทุดังกล่าวอาจมีขนาดตั้งแต่เล็กกว่าการปะทุของภูเขาเซนต์เฮเลนส์ในปี พ.ศ. 2523 ไปจนถึงขนาดใหญ่กว่าการปะทุของภูเขาปินาตูโบในปี พ.ศ. 2534 การปะทุของภูเขาไฟที่มีแนวโน้มน้อยที่สุดแต่เลวร้ายที่สุดที่เยลโลว์สโตนน่าจะเป็นการ  ปะทุ ของแคลดีราที่ระเบิดได้อีกครั้ง เช่น ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อ 2.1 ล้าน 1.3 ล้าน และ 640,000 ปีก่อน อย่างไรก็ตาม ความน่าจะเป็นของการปะทุดังกล่าวในศตวรรษหรือสหัสวรรษใดก็ตามนั้นต่ำมาก—ต่ำกว่าการปะทุขนาดเล็กที่กล่าวถึงข้างต้นมาก