หากสมมติฐานนี้ถูกต้อง

แมลงเหล่านี้อาจเสี่ยงต่อระดับออกซิเจนที่ลดลงและในบรรยากาศปัจจุบันของเราอาจไม่มีชีวิตรอด งานวิจัยบางชิ้นเสนอว่าแมลงหายใจด้วย การบีบตัวและการขยายตัวของหลอดลมอย่างรวดเร็ว การวิเคราะห์ล่าสุดเกี่ยวกับพลังการบินของแมลงและนกสมัยใหม่แสดงให้เห็นว่าทั้งระดับออกซิเจนและความหนาแน่นของอากาศให้ขอบเขตบนของขนาด เมกาเนอร่า ในกรณีของแมลงปอยักษ์ การปรากฏตัวของ Meganeuridae ที่มีขนาดใหญ่มากซึ่งมีช่วงปีกที่แข่งขันกับแมลงปอ Meganeura ในช่วง Permian เมื่อปริมาณออกซิเจนในบรรยากาศต่ำกว่าใน Carboniferous มาก นำเสนอปัญหาสำหรับคำอธิบายเกี่ยวกับออกซิเจน อย่างไรก็ตาม แม้ว่าข้อเท็จจริงที่ว่า Meganeurids จะมีช่วงปีกที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่รู้จัก แต่ร่างกายของพวกมันก็ไม่หนักมาก มีขนาดมหึมาน้อยกว่าของ Coleoptera ที่มีชีวิตจำนวนมาก ดังนั้น พวกมันจึงไม่ใช่แมลงยักษ์ที่แท้จริง เป็นเพียงยักษ์เมื่อเปรียบเทียบกับญาติที่ยังมีชีวิตอยู่ของพวกมัน ขาดผู้ล่า คำอธิบายอื่น ๆ สำหรับ Meganeurids ขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับญาติที่ยังมีชีวิตอยู่นั้นรับประกันได้ Bechly (2004) เสนอว่าการไม่มีผู้ล่าสัตว์มีกระดูกสันหลังทางอากาศทำให้แมลงเทอรีโกตสามารถวิวัฒนาการจนมีขนาดสูงสุดในช่วงยุคคาร์บอนิเฟอรัสและยุคเพอร์เมียน ซึ่งอาจถูกเร่งโดย การ  แข่งขันทางอาวุธ ทางวิวัฒนาการเพื่อเพิ่มขนาดลำตัวระหว่าง Palaeodictyoptera และ Meganisoptera ที่กินพืชเป็นอาหาร ผู้ล่า