ความเปราะบางเชื่อมโยงกับการใช้แนวทางการรักษาที่ลดลงใน HFrEF

ความเปราะบางทางร่างกายมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการสั่งจ่ายยาที่แนะนำในแนวทางปฏิบัติที่ลดลงในผู้ป่วยหัวใจล้มเหลว ที่มีส่วนของการดีดออกที่ลดลง วิธีการ: การศึกษาเชิงสังเกตแบบหลายศูนย์รวมผู้ป่วย 1,041 รายที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวเฉียบพลันที่มีส่วนของการดีดออกที่ลดลง (HfrEF) (อายุเฉลี่ย 72 ปี); 71% เป็นผู้ชาย นักวิจัยสร้างคะแนนพยากรณ์ความเปราะบางทางร่างกายโดยพิจารณาจากแรงยึดเกาะ ความเร็วในการเดิน และปัจจัยอื่นๆ พวกเขาจัดกลุ่มผู้ป่วยออกเป็นประเภทความเปราะบางที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ: I, ≤3 คะแนน; II, 4–8 คะแนน; III, 9–12 คะแนน; และ IV 14 คะแนน (ไม่มีคะแนน 13 คะแนนในการคำนวณ) พวกเขารวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับอัตราการสั่งยาของการรักษาที่แนะนำโดยแนวทาง การรักษาโรค ซึ่งรวมถึงสารยับยั้งเอนไซม์ที่ทำให้เกิด angiotensin-converting (ACEIs)/angiotensin receptor blockers (ARBs), β-blockers และ Mineralocorticoid receptor antagonists (MRAs) ผลลัพธ์หลักคือการเสียชีวิตจากทุกสาเหตุหรือการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล HF ครั้งแรกจนถึง 2 ปีหลังจากออกจากโรงพยาบาล