เครื่องบินรบ

การศึกษาซึ่งตีพิมพ์ในวารสารThe Journal of Neuroscienceเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม เปรียบเทียบประสิทธิภาพการรับรู้ของนักบินขับไล่ทอร์นาโดของกองทัพอากาศ (กองทัพอากาศ) แนวหน้า 11 นายกับกลุ่มควบคุมที่มีไอคิวคล้ายกันโดยไม่มีประสบการณ์ในการขับเครื่องบินมาก่อน ผู้เข้าร่วมทั้งหมดทำ 'การควบคุมการรับรู้' สองงานเสร็จ ซึ่งใช้เพื่อตรวจสอบการตัดสินใจอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงใช้การถ่ายภาพดิฟฟิวชั่นเทนเซอร์ (DTI) ซึ่งเป็นการสแกนสมองด้วยเครื่อง MRI เพื่อตรวจสอบโครงสร้างของการเชื่อมต่อสสารสีขาวระหว่างบริเวณสมองที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมการรับรู้ นักวิจัยพบว่านักบินรบมีการควบคุมความรู้ความเข้าใจที่เหนือกว่า แสดงความแม่นยำมากขึ้นในภารกิจด้านความรู้ความเข้าใจอย่างใดอย่างหนึ่ง แม้ว่าจะมีความไวต่อข้อมูลที่ไม่เกี่ยวข้องและทำให้เสียสมาธิก็ตาม การสแกน MRI เผยให้เห็นความแตกต่างระหว่างนักบินและส่วนควบคุมในโครงสร้างจุลภาคของสสารสีขาวในสมองซีกขวา ศาสตราจารย์ Masud Husain นักเขียนอาวุโสจาก UCL Institute of Neurology และ UCL Institute of Cognitive Neuroscience กล่าวว่า "เราสนใจนักบินเพราะพวกเขามักจะทำงานที่ขีดจำกัดความสามารถในการรับรู้ของมนุษย์ พวกเขาเป็นกลุ่มผู้เชี่ยวชาญที่ตัดสินใจได้อย่างแม่นยำ ความเร็วสูง. "การค้นพบของเราแสดงให้เห็นว่าการควบคุมความรู้ความเข้าใจที่ดีที่สุดอาจถูกสื่อกลางอย่างน่าประหลาดใจโดยการตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่เกี่ยวข้องและไม่เกี่ยวข้องที่เพิ่มขึ้น และการควบคุมดังกล่าวมาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างในสมอง เครื่องบิน สิ่งนี้มีความหมายนอกเหนือจากความแตกต่างง่ายๆ ระหว่างนักบินรบและพวกเราที่เหลือเพราะ มันชี้ให้เห็นว่าความเชี่ยวชาญในบางแง่มุมของการรับรู้นั้นสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงของการเชื่อมต่อระหว่างส่วนต่าง ๆ ของสมอง ดังนั้น ไม่ใช่แค่ว่าส่วนที่เกี่ยวข้องของสมองมีขนาดใหญ่ขึ้น – แต่การเชื่อมต่อระหว่างส่วนต่าง ๆ ที่สำคัญนั้นแตกต่างกันด้วย ความแตกต่างหรือการพัฒนาเหล่านี้ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด” งานการศึกษาได้รับการออกแบบเพื่อประเมินอิทธิพลของข้อมูลที่ทำให้เสียสมาธิและความสามารถในการอัปเดตแผนรับมือเมื่อมีข้อมูลภาพที่ขัดแย้งกัน ในงานแรก ผู้เข้าร่วมต้องกดปุ่มลูกศรขวาหรือซ้ายเพื่อตอบสนองต่อทิศทางของลูกศรบนหน้าจอที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา ซึ่งขนาบข้างด้วยลูกศรที่ทำให้ไขว้เขวซึ่งชี้ไปในทิศทางต่างๆ ในงานที่สอง พวกเขาต้องตอบสนองต่อสัญญาณ 'ไป' ให้เร็วที่สุด เว้นแต่จะได้รับคำสั่งให้เปลี่ยนแผนก่อนที่จะได้ตอบกลับเสียด้วยซ้ำ ผลลัพธ์ของภารกิจแรกแสดงให้เห็นว่านักบินผู้เชี่ยวชาญมีความแม่นยำมากกว่าอาสาสมัครที่จับคู่อายุ โดยไม่มีความแตกต่างในด้านเวลาตอบสนอง ดังนั้น นักบินจึงสามารถปฏิบัติงานด้วยความเร็วเท่ากันแต่มีความแม่นยำสูงกว่ามาก ในงานที่สอง ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างนักบินและอาสาสมัคร ซึ่งผู้เขียนกล่าวว่าชี้ให้เห็นว่าความเชี่ยวชาญในการควบคุมการรู้คิดอาจมีความเฉพาะทางสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับงานเฉพาะด้าน และไม่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นโดยรวมเพียงอย่างเดียว การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าในมนุษย์ การควบคุมการรับรู้โดยผู้เชี่ยวชาญบางประเภทอาจถูกสื่อกลางโดยการตอบสนองที่เพิ่มขึ้นต่อสิ่งเร้าทั้งที่เกี่ยวข้องและไม่เกี่ยวข้อง และมาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างในสสารสีขาวของสมอง