เหตุการณ์ต่างๆ

Lee Kump ศาสตราจารย์ด้านธรณีวิทยาแห่ง Penn State กล่าวว่า "ค่าสูงสุดของความร้อน Paleocene-Eocene เป็นสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดที่เรามีในบันทึกทางธรณีวิทยากับสิ่งที่เรากำลังประสบอยู่ในขณะนี้ และอาจประสบในอนาคตด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ" "มีความสนใจอย่างมากในการแก้ไขประวัติศาสตร์นั้นให้ดีขึ้น และงานของเราได้ตอบคำถามสำคัญเกี่ยวกับสิ่งที่ก่อให้เกิดเหตุการณ์และอัตราการปล่อยคาร์บอน" นักวิทยาศาสตร์วิเคราะห์ตัวอย่างแกนกลางจากบันทึก PETM ที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดีใกล้ชายฝั่งรัฐแมรีแลนด์โดยใช้โหราศาสตร์ ซึ่งเป็นเทคนิคในการหาคู่ของตะกอนกับรูปแบบการโคจรที่เกิดขึ้นในช่วงหลายหมื่นถึงแสนปี ซึ่งเรียกว่าวัฏจักรของมิลานโควิช พวกเขาพบรูปร่างของวงโคจรหรือความเยื้องศูนย์ของโลก และการโยกเยกในการหมุนหรือ precession ทำให้เกิดสภาวะที่ร้อนขึ้นเมื่อเริ่มต้นของ PETM และการกำหนดค่าวงโคจรเหล่านี้ร่วมกันอาจมีบทบาทในการเรียกเหตุการณ์ Kump, the John Leone กล่าวว่า "ตัวจุดชนวนในวงโคจรอาจนำไปสู่การปล่อยคาร์บอนซึ่งทำให้เกิดภาวะโลกร้อนขึ้นหลายระดับในช่วง PETM ซึ่งตรงข้ามกับการตีความที่ได้รับความนิยมมากขึ้นในขณะนี้ที่ภูเขาไฟขนาดใหญ่ปล่อยคาร์บอนและทำให้เกิด เหตุการณ์ นี้" Kump, the John Leone กล่าว คณบดีวิทยาลัยวิทยาศาสตร์โลกและแร่ ผลการวิจัยซึ่งตีพิมพ์ในวารสารNature Communicationsยังระบุว่าการโจมตีของ PETM นั้นกินเวลาประมาณ 6,000 ปี การประมาณการก่อนหน้านี้มีตั้งแต่หลายปีไปจนถึงหลายหมื่นปี เวลาเป็นสิ่งสำคัญในการทำความเข้าใจอัตราการปล่อยคาร์บอนสู่ชั้นบรรยากาศ นักวิทยาศาสตร์กล่าว Mingsong Li ผู้ช่วยศาสตราจารย์กล่าวว่า "การศึกษานี้ช่วยให้เราปรับแต่งแบบจำลองวัฏจักรคาร์บอนของเราเพื่อทำความเข้าใจได้ดีขึ้นว่าดาวเคราะห์มีปฏิกิริยาอย่างไรต่อการฉีดคาร์บอนในช่วงเวลาเหล่านี้ และจำกัดความเป็นไปได้ของแหล่งที่มาของคาร์บอนที่ขับเคลื่อน PETM" ในโรงเรียนวิทยาศาสตร์โลกและอวกาศที่มหาวิทยาลัยปักกิ่งและอดีตผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านการวิจัยธรณีศาสตร์ที่ Penn State ซึ่งเป็นผู้เขียนนำในการศึกษา การเริ่มต้นเป็นเวลา 6,000 ปี ควบคู่ไปกับการประมาณการว่าคาร์บอน 10,000 กิกะตันถูกฉีดขึ้นสู่ชั้นบรรยากาศเนื่องจากก๊าซเรือนกระจกเป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์หรือมีเธน บ่งชี้ว่ามีการปล่อยคาร์บอนประมาณหนึ่งกิกะตันครึ่งต่อปี “อัตราเหล่านี้ใกล้เคียงกับลำดับความสำคัญที่ช้ากว่าอัตราการปล่อยคาร์บอนในปัจจุบัน ดังนั้นจึงทำให้เกิดข้อกังวลบางประการ” Kump กล่าว "ตอนนี้เรากำลังปล่อยคาร์บอนในอัตราที่สูงกว่าประมาณการของเราถึง 5 ถึง 10 เท่าของการปล่อยในช่วงเหตุการณ์ทางธรณีวิทยานี้ ซึ่งทิ้งร่องรอยที่ลบไม่ออกไว้บนโลกใบนี้เมื่อ 56 ล้านปีก่อน" นักวิทยาศาสตร์ได้ทำการวิเคราะห์อนุกรมเวลาของปริมาณแคลเซียมและความไวต่อแม่เหล็กที่พบในแกนกลาง ซึ่งเป็นพร็อกซีสำหรับการเปลี่ยนแปลงของวัฏจักรการโคจร และใช้ข้อมูลนั้นเพื่อประเมินอัตราการเดินของ PETM วงโคจรของโลกแปรผันไปตามวิถีทางที่คาดเดาได้และคำนวณได้ เนื่องจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างแรงโน้มถ่วงกับดวงอาทิตย์และดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ ในระบบสุริยะ การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ส่งผลต่อปริมาณแสงแดดที่ส่องมาถึงโลกและการกระจายตัวตามภูมิศาสตร์ และส่งผลต่อสภาพอากาศ "เหตุผลที่มีการแสดงออกในบันทึกทางธรณีวิทยาของการเปลี่ยนแปลงวงโคจรเหล่านี้ เป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อสภาพอากาศ" กัมป์กล่าว "และนั่นส่งผลต่อผลผลิตของสิ่งมีชีวิตในทะเลและบนบก ปริมาณน้ำฝนที่ตก การกัดเซาะของทวีปต่างๆ และปริมาณตะกอนที่ไหลลงสู่มหาสมุทร" การกัดเซาะจากแม่น้ำ Paleo Potomac และ Susquehanna ซึ่งเมื่อเริ่มต้นของ PETM อาจเทียบได้กับการปล่อยของแม่น้ำอะเมซอน พัดพาตะกอนลงสู่มหาสมุทรซึ่งตะกอนเหล่านี้ถูกทับถมบนไหล่ทวีป การก่อตัวนี้เรียกว่า Marlboro Clay ปัจจุบันอยู่ในทะเลและเป็นหนึ่งในตัวอย่าง PETM ที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดีที่สุด "เราสามารถพัฒนาประวัติศาสตร์ได้โดยการเจาะลงไปตามชั้นของตะกอนและแยกวัฏจักรเฉพาะที่กำลังสร้างเรื่องราวนี้ เหมือนกับที่คุณสามารถแยกแต่ละโน้ตออกจากเพลง" Kump กล่าว "แน่นอนว่า เร็กคอร์ดบางเพลงบิดเบี้ยวและมีช่องว่าง แต่เราสามารถใช้วิธีการทางสถิติแบบเดียวกับที่ใช้ในแอพที่สามารถระบุเพลงที่คุณพยายามจะร้องได้ คุณสามารถร้องเพลงได้และถ้าคุณลืม ครึ่งคำและข้ามท่อนร้องไป มันจะยังคงสามารถระบุเพลงได้ และเราสามารถใช้แนวทางเดียวกันนั้นในการสร้างเร็กคอร์ดเหล่านี้ขึ้นใหม่ได้"