หน้าที่ของพ่อแม่

"เมื่อเด็กถือว่าพ่อแม่ของพวกเขาเป็นผู้มีอำนาจโดยชอบด้วยกฎหมาย พวกเขาไว้วางใจผู้ปกครองและรู้สึกว่าพวกเขามีหน้าที่ที่จะต้องทำในสิ่งที่พ่อแม่บอกให้พวกเขาทำ นี่เป็นคุณลักษณะที่สำคัญสำหรับผู้มีอำนาจใดๆ ที่จะครอบครอง เนื่องจากผู้ปกครองไม่มี พึ่งพาระบบการให้รางวัลและการลงโทษเพื่อควบคุมพฤติกรรม และเด็กก็มีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตามกฎมากขึ้นเมื่อพ่อแม่ไม่ได้อยู่ด้วย" ริก ทรินเนอร์ ผู้สมัครระดับปริญญาเอกของ UNH และหัวหน้านักวิจัยกล่าว นี่เป็นการศึกษาชิ้นแรกที่ศึกษาว่ารูปแบบการเลี้ยงดูมีอิทธิพลต่อความเชื่อของวัยรุ่นเกี่ยวกับความชอบธรรมของอำนาจผู้ปกครองหรือไม่ และการรับรู้เหล่านั้นส่งผลต่อพฤติกรรมเกเรหรือไม่ ผลลัพธ์ถูกนำเสนอในวารสารJournal of Adolescence ฉบับเดือนกุมภาพันธ์ ในบทความเรื่อง "อย่าไว้ใจใครก็ตามที่อายุเกิน 30 ปี: ความชอบธรรมของผู้ปกครองในฐานะสื่อกลางระหว่างรูปแบบการเลี้ยงดูและการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมเมื่อเวลาผ่านไป" การวิจัยดำเนินการโดยนักวิจัย UNH Trinkner; Ellen Cohn ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยา; Cesar Rebellon รองศาสตราจารย์ด้านสังคมวิทยา; และ Karen Van Gundy รองศาสตราจารย์ด้านสังคมวิทยา นักวิจัยใช้ข้อมูลจาก New Hampshire Youth Study ซึ่งเป็นการสำรวจระยะยาวอย่างต่อเนื่องของนักเรียนชั้นมัธยมต้นและมัธยมปลาย โดยตรวจสอบปัจจัยด้านจิตใจ สังคมวิทยา พัฒนาการ และกฎหมายที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการกระทำผิดของวัยรุ่น การวิเคราะห์ที่รายงานมาจากข้อมูลที่รวบรวมในช่วง 18 เดือนที่เริ่มต้นในฤดูใบไม้ร่วงปี 2550 "แม้ว่าโดยทั่วไปจะเห็นพ้องต้องกันว่าการเลี้ยงดูแบบเผด็จการมีประสิทธิภาพมากกว่าแบบเผด็จการและการอนุญาต แต่ไม่ค่อยมีใครรู้ว่าทำไมรูปแบบการเลี้ยงดูแบบเผด็จการบางแบบจึงมีประสิทธิภาพมากกว่าแบบอื่นๆ ผลการศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าความชอบธรรมของผู้ปกครองเป็นกลไกสำคัญที่รูปแบบการเลี้ยงดูส่งผลต่อพฤติกรรมของวัยรุ่น "ทรินเนอร์กล่าว นักวิจัยได้ประเมินรูปแบบการเลี้ยงดูสามแบบ: เผด็จการเผด็จการและอนุญาต พ่อแม่ ที่มีอำนาจเป็นได้ทั้งการเรียกร้องและการควบคุม แต่พวกเขาก็อบอุ่นและเปิดกว้างต่อความต้องการของลูก พวกเขาเปิดรับการสื่อสารแบบสองทิศทางโดยอธิบายให้ลูกฟังว่าทำไมพวกเขาถึงกำหนดกฎและรับฟังความคิดเห็นของลูก ๆ เกี่ยวกับกฎเหล่านั้น ลูกของพ่อแม่เผด็จการมักจะพึ่งพาตนเอง ควบคุมตนเอง และพอใจ ในทางกลับกัน พ่อแม่เผด็จการเรียกร้องและควบคุมมาก แต่แยกตัวออกมาและไม่ยอมรับความต้องการของลูก ผู้ปกครองเหล่านี้สนับสนุนการสื่อสารฝ่ายเดียวที่พวกเขาตั้งกฎโดยไม่มีคำอธิบายและคาดหวังให้พวกเขาเชื่อฟังโดยไม่มีการบ่นหรือคำถาม การเลี้ยงดูแบบเผด็จการสร้างเด็กที่ไม่พอใจ ถอนตัว และไม่ไว้วางใจ ประการสุดท้าย ตรงกันข้ามกับการเลี้ยงดูแบบเผด็จการ พ่อแม่ที่อนุญาตจะไม่เรียกร้องและไม่ควบคุม พวกเขามักจะอบอุ่นและยอมรับความต้องการของลูก ๆ แต่วางขอบเขตเล็กน้อยกับลูก ๆ หากพวกเขาสร้างกฎ พวกเขาแทบจะไม่บังคับใช้เลยแม้แต่น้อย พ่อแม่เหล่านี้มีแนวโน้มที่จะสร้างลูกที่พึ่งพาตนเอง ชอบสำรวจ และควบคุมตนเองได้น้อยที่สุดจากรูปแบบการเลี้ยงดูทั้งหมด "รูปแบบที่พ่อแม่ใช้ในการเลี้ยงดูลูกของพวกเขามีอิทธิพลโดยตรงต่อว่าเด็กเหล่านั้นมองว่าพ่อแม่ของพวกเขาเป็นผู้มีอำนาจตามกฎหมายหรือไม่ วัยรุ่นที่มองว่าพ่อแม่ถูกต้องตามกฎหมายนั้นมีโอกาสน้อยที่จะมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่เกเร ดังนั้น การเลี้ยงดูแบบเผด็จการอาจมีประสิทธิภาพมากกว่า กว่ารูปแบบอื่น ๆ เนื่องจากรูปแบบนี้ทำให้วัยรุ่นเต็มใจยอมรับความพยายามของพ่อแม่ในการเข้าสังคมและปฏิบัติตามกฎของพวกเขาในภายหลัง "Trinkner กล่าว “ในทางกลับกัน พ่อแม่เผด็จการให้ผลตรงกันข้ามโดยที่จริง ๆ แล้วพวกเขาลดโอกาสที่ลูก ๆ ของพวกเขาจะมองว่าอำนาจของตนถูกต้องตามกฎหมาย วัยรุ่นที่มาจากพ่อแม่เผด็จการมักจะต่อต้านความพยายามของพ่อแม่ในการขัดเกลาทางสังคม” เขากล่าว แม้ว่าลูกของพ่อแม่ที่อนุญาตจะไม่ค่อยเคารพพ่อแม่ในฐานะผู้มีอำนาจ แต่นักวิจัยพบว่าพวกเขาไม่มีแนวโน้มที่จะมีพฤติกรรมเกเรมากเกินไปหรือน้อยไปกว่านี้ จากผลการวิจัยพบว่าการเลี้ยงดูและสร้างความชอบธรรมของผู้ปกครองเป็นเทคนิคหนึ่งสำหรับผู้ปกครองในการควบคุมลูกของตน นอกจากนี้ ผู้ปกครองมักจะถูกมองว่าเป็นผู้มีอำนาจที่ถูกต้องตามกฎหมายหากพวกเขาใช้แนวทางปฏิบัติในการเลี้ยงดูแบบเผด็จการมากกว่าแนวทางปฏิบัติแบบเผด็จการหรือแบบอนุญาต ซึ่งมีแนวโน้มที่จะบ่อนทำลายอำนาจของผู้ปกครอง