วิวัฒนาการ

การเปลี่ยนแปลงเบื้องต้นไปสู่ท่าตั้งตรงน่าจะเกี่ยวข้องกับการยืน การเอื้อม และการย่อตัวมากกว่าการเดินและวิ่งนานๆ มนุษย์ยืนด้วยข้อสะโพกและข้อเข่าที่ยืดออกจนสุด เพื่อให้กระดูกต้นขาอยู่ในแนวเดียวกันกับกระดูกขาตามลำดับเพื่อสร้างเสาแนวตั้งที่ต่อเนื่องกัน ในการเดิน ให้เอียงตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยแล้วรักษาให้อยู่กับจุดศูนย์กลางมวลที่เคลื่อนไป ซึ่งอยู่ภายในกระดูกเชิงกราน มวลกล้ามเนื้อขนาดใหญ่ของรยางค์ล่างของมนุษย์ช่วยขับเคลื่อนการเคลื่อนที่ของเราและทำให้บุคคลสามารถลุกขึ้นจากท่านั่งยองและนั่งได้ มวลกายจะถูกส่งผ่านกระดูกเชิงกราน ต้นขา และขาไปยังส้นเท้า ฝ่าเท้า และนิ้วเท้า ต้องใช้ความพยายามของกล้ามเนื้อเล็กน้อยอย่างน่าทึ่งในการยืนอยู่กับที่ แท้จริงแล้ว กล้ามเนื้อบั้นท้ายขนาดใหญ่ วิวัฒนาการ ต้นขาด้านหน้า และน่องแทบไม่ถูกใช้งานเมื่อเรายืนนิ่งๆ แทนที่จะเป็นการหดตัวของกล้ามเนื้อ ท่าทางเท้าของมนุษย์จะขึ้นอยู่กับวิธีการสร้างข้อต่อและเอ็นที่อยู่ในตำแหน่งเชิงกลยุทธ์ที่ยึดข้อต่อให้อยู่ในตำแหน่ง โชคดีสำหรับนักมานุษยวิทยาบรรพชีวินวิทยา กระดูกบางชิ้นแสดงสัญญาณที่น่าทึ่งว่าโฮมินินมีพฤติกรรมอย่างไร และการปรับตัวให้เข้ากับการใช้สองเท้าบนบกทำให้เกิดความแตกต่างทางกายวิภาคระหว่างโฮมินินกับลิงใหญ่ ความแตกต่างเหล่านี้สามารถระบุได้อย่างง่ายดายในซากดึกดำบรรพ์ โดยเฉพาะกระดูกเชิงกรานและรยางค์ล่าง