ในสุนัข ไส้เลื่อนมักพบบริเวณ สะดือ

ไส้เลื่อนเป็นช่องเปิดที่ผิดปกติในกล้ามเนื้อซึ่งเนื้อเยื่ออื่นๆ สามารถทะลุผ่านไปยังส่วนอื่นๆ ของร่างกายได้ ในสุนัข ไส้เลื่อนมักพบบริเวณ สะดือ บริเวณขาหนีบใกล้ขาหลัง หรือบริเวณหน้าอก/กะบังลม กว่าร้อยละ 90 ของกรณีทางการแพทย์ สัตว์เลี้ยง ไส้เลื่อนมีสาเหตุมาจากพันธุกรรม และแทบไม่เกิดขึ้นจากการบาดเจ็บหรือความกดดัน ข้อยกเว้นประการเดียวคือโรคไส้เลื่อนกระบังลม ในกรณีส่วนใหญ่ สัตวแพทย์จะรักษาไส้เลื่อนในลูกสุนัขอายุน้อยกว่า 1 ปี เนื่องจากลักษณะที่สืบทอดมาแต่กำเนิด ในทางกลับกัน ไส้เลื่อนสามารถเป็นผลมาจากการบาดเจ็บที่สำคัญในทุกช่วงอายุ หากคุณสังเกตเห็นอาการบวมที่บริเวณขาหนีบหรืออาเจียนอย่างรุนแรง ให้ปรึกษาสัตวแพทย์ทันที อย่ารอช้าเมื่อมีอาการบวมหรืออาเจียนบ่อยๆอาการไส้เลื่อนในสุนัข เจ้าของสัตว์เลี้ยงมักจะสังเกตเห็นสัญญาณของไส้เลื่อนในสุนัขเนื่องจาก อาเจียนอาหารและ/หรือน้ำ สูญเสียความอยากอาหาร (แม้ว่าน้ำจะยังคงดึงดูดพวกเขา) สัญญาณทางกายภาพรวมถึง ตะคริว ไข้ อาการชาที่ขา ความง่วง อาการบวม (สังเกตได้เมื่อสุนัขเห่า ร้องไห้ ยืนหรือเครียด) ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด สุนัขอาจตายได้หากสารพิษจากแบคทีเรียสามารถเข้าไปในร่างกายของสุนัขได้หลังจากที่เนื้อเยื่อสลายตัว สิ่งนี้อาจเกิดขึ้นได้เร็วถึง 24 ถึง 48 ชั่วโมงหากสุนัขไม่ได้รับการรักษาทันทีประเภท ไส้เลื่อนในสุนัขมักจะเป็นหนึ่งในสาม ไส้เลื่อนกระบังลม (ตับหรือกระเพาะอาหารผ่านช่องเปิดของกะบังลมไปยังช่องอกและเคลื่อนเข้าสู่บริเวณปอด) Hiatal (เนื้อหาในกระเพาะอาหารผ่านไดอะแฟรมและหลอดอาหารเคลื่อนไปที่กระเพาะอาหาร) ไส้เลื่อนขาหนีบ (บริเวณขาหนีบด้านในของขาหลังข้างใดข้างหนึ่ง) ไส้เลื่อนฝีเย็บ (เนื้อหาในช่องท้องผ่านจากกระดูกเชิงกรานฉีกขาดไปยังทวารหนัก) ไส้เลื่อนที่สะดือ (บริเวณสะดือที่ครั้งหนึ่งลูกสุนัขเคยเชื่อมต่อกับแม่ของมัน) อวัยวะในช่องท้อง (ลำไส้หรือไขมัน) เดินทางผ่านช่องเปิดของกล้ามเนื้อใต้ผิวหนัง