ค้นพบในช่วงต้นทศวรรษ1800

ค้นพบในช่วงต้นทศวรรษ 1800 การใช้แคดเมียมและเกลือแคดเมียมต่างๆ เริ่มมีความสำคัญทางอุตสาหกรรมในช่วงเกือบปลายศตวรรษที่ 19 หลังจากนั้นก็เริ่มเฟื่องฟูอย่างรวดเร็ว แคดเมียมส่วนใหญ่ที่ใช้ในสหรัฐอเมริกาเป็นผลพลอยได้จากการถลุงแร่สังกะสี ตะกั่ว หรือทองแดง และใช้ในการผลิตแบตเตอรี่ ฤทธิ์ก่อมะเร็งของแคดเมียมถูกค้นพบครั้งแรกในสัตว์และพบในมนุษย์เท่านั้น แคดเมียมและสารประกอบแคดเมียมได้รับการจัดประเภทว่าเป็นสารก่อมะเร็งในมนุษย์โดย International Agency for Research on Cancer และ National Toxicology Program จากการศึกษาทางระบาดวิทยาที่แสดงความสัมพันธ์เชิงสาเหตุกับมะเร็งปอดและมะเร็งต่อมลูกหมาก และการศึกษาในสัตว์ทดลองแสดงให้เห็นว่าแคดเมียม ทำให้เกิดเนื้องอกที่เนื้อเยื่อหลายแห่ง โดยเส้นทางการรับสัมผัสต่างๆ กัน แคดเมียม ในหลายสายพันธุ์และหลายสายพันธุ์ การศึกษาทางระบาดวิทยาที่เผยแพร่ตั้งแต่การประเมินเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าแคดเมียมยังเกี่ยวข้องกับมะเร็งเต้านม ไต ตับอ่อน และกระเพาะปัสสาวะ ส่วนที่เป็นไอออนบวกของโลหะพื้นฐานของแคดเมียมมีส่วนทำให้เกิดพิษและก่อมะเร็ง และกลไกของการก่อมะเร็งดูเหมือนจะมีหลายปัจจัย ข้อมูลที่มีอยู่เกี่ยวกับการก่อมะเร็งของแคดเมียมและสารประกอบแคดเมียมได้รับการทบทวน ประเมิน และอภิปราย และกลไกการก่อมะเร็งดูเหมือนจะมีหลายปัจจัย ข้อมูลที่มีอยู่เกี่ยวกับการก่อมะเร็งของแคดเมียมและสารประกอบแคดเมียมได้รับการทบทวน ประเมิน และอภิปราย และกลไกการก่อมะเร็งดูเหมือนจะมีหลายปัจจัย ข้อมูลที่มีอยู่เกี่ยวกับการก่อมะเร็งของแคดเมียมและสารประกอบแคดเมียมได้รับการทบทวน ประเมิน และอภิปราย