ภาวะสมองตาย

เข้าสู่การแพทย์ทางคลินิกอย่างกะทันหันเมื่อคณะกรรมการเฉพาะกิจของ Harvard Medical School เผยแพร่รายงานในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 25111 หลังจากผ่านไปกว่าห้าสิบปี รายงานของ Harvard ยังคงเป็นเอกสารสำคัญด้วยเหตุผลสองประการ (i )  สมอง มันให้ชื่อใหม่แก่อาการโคม่าที่แก้ไขไม่ได้ สมองตาย และ (ii) มัน นิยาม [s] อาการโคม่าที่แก้ไขไม่ได้ว่าเป็นเกณฑ์ใหม่สำหรับการตาย ( Harvard Medical School 1968, 337). แม้ว่าสมองตายจะได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นนโยบายทางการแพทย์สำหรับกำหนดความตาย แต่ก็ยังคงเป็นแหล่งของการโต้เถียงอย่างต่อเนื่อง โดยดึงดูดนักวิชาการจากสาขาวิชาที่นอกเหนือไปจากสาขาการแพทย์ ตลอดจนการมีส่วนร่วมของคริสตจักรคาทอลิก การแทรกแซงที่โดดเด่นที่สุดของศาสนจักรมี 2 ประเภท (i) การแทรกแซงของผู้พิพากษาจอห์น ปอลที่ 2 (2000) รวมถึงคำปราศรัยของเขาต่อการประชุมนานาชาติครั้งที่ 18 ของสมาคมการปลูกถ่ายในเดือนสิงหาคม 2000 และจดหมายของเขาถึง คณะทำงานของ Pontifical Academy of Sciences เกี่ยวกับสัญญาณแห่งความตายในเดือนกุมภาพันธ์ 2548 ( John Paul II 2548) และ (ii) คณะทำงานที่จัดตั้งโดย Pontifical Academy of Sciences (องค์กรที่ปรึกษาของ Holy See ที่ไม่มีอำนาจปกครอง) ในปี 1985 ( Chagas 1986 ), 1989 ( White, Angstwurm และ Carrasco de Paula 1992 ), 2005 ( De Mattei และ Byrne 2009 ), 2และ 2006 ( Sorondo 2007 ) 3