อาการซึมเศร้า

ในฉบับปรับปรุง ทฤษฎีปริมาณได้รับการฟื้นฟูโดยมิลตัน ฟรีดแมนและนักเศรษฐศาสตร์มหาวิทยาลัยชิคาโกคนอื่นๆ ในช่วงปี 1950 และ 60 ข้อโต้แย้งพื้นฐานของพวกเขาคือการเปลี่ยนแปลงในช่วงเวลาสั้น ๆ ของปริมาณเงินตามจริง (หลังจากช่วงเวลาที่แตกต่างกัน) โดยการเปลี่ยนแปลงของรายได้เงินและความเร็วของการไหลเวียน อาการซึมเศร้า แม้ว่ามันจะผันผวนในระดับหนึ่งตามปริมาณเงิน แต่ก็มีแนวโน้มที่จะ มีเสถียรภาพพอสมควรโดยเฉพาะในระยะเวลานาน จากนี้ พวกเขาสรุปได้ว่าปริมาณเงินแม้ว่าจะไม่ใช่เครื่องมือที่เชื่อถือได้สำหรับการควบคุมการเคลื่อนไหวระยะสั้นในระบบเศรษฐกิจ แต่ก็สามารถมีประสิทธิภาพในการควบคุมการเคลื่อนไหวในระยะยาวของระดับราคา และข้อกำหนดสำหรับราคาที่มีเสถียรภาพคือการเพิ่มปริมาณเงิน อย่างสม่ำเสมอในอัตราที่เท่ากับเศรษฐกิจที่คาดว่าจะขยายตัว