นักนิเวศวิทยากล่าวว่านักเศรษฐศาสตร์เชื่อว่าสิ่งแวดล้อมจะช่วยแมวใหญ่ได้

นักวิทยาศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยรีดดิ้งได้ศึกษาโชคชะตาของสัตว์กินเนื้อขนาดใหญ่กว่า 50 สายพันธุ์ทั่วโลกในช่วง 50 ปีที่ผ่านมา พวกเขาพบว่าปัจจัยทางสังคมและเศรษฐกิจ เช่น คุณภาพชีวิต มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับการลดลงของสัตว์กินเนื้อขนาดใหญ่ มากกว่าปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมเพียงอย่างเดียว เช่น การสูญเสียที่อยู่อาศัย การศึกษาชิ้นแรกนี้ชี้ให้เห็นว่าวิธีที่ดีที่สุดในการช่วยชีวิตสัตว์กินเนื้อ เช่น ลิงซ์ หมี และสิงโต คือการส่งเสริมรูปแบบการพัฒนาทางสังคมและเศรษฐกิจที่ยั่งยืน แทนที่จะมุ่งเน้นไปที่ประเด็นต่างๆ เช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเท่านั้น เมื่อผู้คนร่ำรวยขึ้น ความอดทนต่อแมวโตและสัตว์กินเนื้ออื่นๆ ก็เพิ่มขึ้น ลดลงอย่างรวดเร็ว ดร. โธมัส เฟรเดอริก จอห์นสัน ซึ่งเป็นผู้นำการศึกษาในขณะที่ประจำอยู่ที่เมืองเรดดิ้ง กล่าวว่า “ที่อยู่อาศัยและสภาพอากาศของเราเสื่อมโทรมและวุ่นวาย ทำให้ต้องหลีกทางให้กับการพัฒนาเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว เราทราบดีว่าสิ่งนี้ทำให้ความหลากหลายทางชีวภาพลดลง แต่การวิจัยของเราพบว่าการพัฒนาทางเศรษฐกิจนี้เป็นสาเหตุของการลดลงอย่างสุดโต่งเกินกว่าที่ใคร ๆ คาดคิดและจินตนาการไว้ “ท่ามกลางการพัฒนาอย่างรวดเร็ว สิ่งแวดล้อม ผู้คนดูเหมือนจะมีความอดทนต่อสัตว์กินเนื้อน้อยลง ความขัดแย้งก็ปะทุขึ้น และเราสงสัยว่าเหตุการณ์การรุกล้ำและการประหัตประหารจะพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว “การลดลงของสัตว์กินเนื้อขนาดใหญ่เป็นไปอย่างสิ้นเชิง สิงโตและเสือหายไปแล้วจากกว่า 90% ของช่วงประวัติศาสตร์ ที่บ้าน สัตว์กินเนื้อหลายชนิดในสหราชอาณาจักร เช่น แมวป่าชนิดหนึ่ง หมาป่า และหมี ถูกล่าจนสูญพันธุ์ไปแล้ว” 'จุดเปลี่ยน' การศึกษาซึ่งตีพิมพ์ในวารสารNature Communicationsร่วมกับศูนย์นิเวศวิทยาและอุทกวิทยาแห่งสหราชอาณาจักร และสถาบัน Argentinian Instituto de Biología Subtropical ได้ให้ทีมวิจัยตรวจสอบว่าการเปลี่ยนแปลงของระบบสังคมและเศรษฐกิจสามารถส่งเสริมการฟื้นตัวของสัตว์กินเนื้อได้อย่างไร แม้ว่าการพัฒนาทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วจะผลักดันสายพันธุ์ต่างๆ ไปสู่จุดเสี่ยงที่จะสูญพันธุ์ แต่การพัฒนาคุณภาพชีวิตของเราก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน อย่างไรก็ตาม การวิเคราะห์จากดร. จอห์นสันและเพื่อนนักนิเวศวิทยาของเขาชี้ให้เห็นว่าเมื่อผู้คนมีคุณภาพชีวิตที่ดีและการพัฒนาทางเศรษฐกิจช้าลง จุดเปลี่ยนก็มาถึงและเผ่าพันธุ์ที่ถูกข่มเหงก็มีโอกาสที่จะฟื้นตัว นักวิจัยแนะนำว่าการฟื้นตัวส่วนหนึ่งเชื่อมโยงกับการปกป้องที่อยู่อาศัยที่ดีขึ้นในประเทศเศรษฐกิจที่พัฒนาแล้ว แต่ยังรวมถึงความสัมพันธ์ที่กลมกลืนระหว่างคนกับสัตว์กินเนื้อด้วย สิ่งที่เคยถูกพิจารณาว่าเป็นสัตว์รบกวนที่เป็นอันตรายกำลังได้รับการยอมรับว่าเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของระบบนิเวศและวัฒนธรรมของเรา การฟื้นคืนชีพของสัตว์กินเนื้อขนาดใหญ่สามารถเห็นได้ในยุโรปตะวันตก ซึ่งคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นและการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่ช้าลงทำให้ประชากรหมาป่าสีเทาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วถึง 1,800% นับตั้งแต่ทศวรรษที่ 1960 ดร. จอห์นสันกล่าวว่า "สิ่งนี้ทำให้เรามีความหวังว่าเราจะสามารถฟื้นฟูระบบนิเวศที่หายไปของเราได้ และวันหนึ่งเราจะได้เห็นสัตว์กินเนื้อที่หายไปกลับมาที่ชายฝั่งอังกฤษ แต่เราต้องคิดด้วยว่าเราสามารถช่วยชีวิตสัตว์ป่าได้อย่างไรในประเทศที่กำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว ซึ่งมีแนวโน้มว่าชนิดพันธุ์จะสูญพันธุ์ “ผลลัพธ์ของเราชี้ให้เห็นว่ารูปแบบเศรษฐกิจที่ช้าลงและยั่งยืนมากขึ้นสามารถปกป้องประชากรที่กินเนื้อเป็นอาหารได้ แต่สิ่งนี้ยังเสี่ยงที่จะขังผู้คนให้อยู่ในความยากจนนานขึ้นด้วย เราจำเป็นต้องพัฒนาวิธีแก้ปัญหาอย่างเร่งด่วนที่สามารถรองรับทั้งความหลากหลายทางชีวภาพและผู้คน และบางทีประเทศที่มีเศรษฐกิจก้าวหน้าของโลกจำเป็นต้องเสนอความช่วยเหลือทางการเงินมากขึ้นเพื่อปกป้องความหลากหลายทางชีวภาพทั่วโลกของเรา"