ความเงียบอาจนำไปสู่เสียงผีที่ตีความผิดว่าเป็นหูอื้อ

การศึกษาในบราซิล ซึ่งประกอบด้วยคน 66 คนที่มีการได้ยินปกติและไม่มีหูอื้อ พบว่าในบรรดาอาสาสมัครที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบซึ่งพวกเขาถูกขอให้โฟกัสไปที่ประสาทสัมผัสการได้ยิน 68 เปอร์เซ็นต์มีประสบการณ์เสียงเรียกเข้าหลอนคล้ายกับเสียงในหู จมูก เมื่อเปรียบเทียบกับผู้เข้าร่วมเพียง 45.5 เปอร์เซ็นต์ที่ได้ยินเสียงหลอนเมื่อถูกขอให้โฟกัสที่สิ่งเร้าที่มองเห็นและไม่ได้ยิน และ 19.7 เปอร์เซ็นต์ของผู้เข้าร่วมที่ขอให้โฟกัสที่งานในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ ผู้เขียนเชื่อว่าการค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าเกี่ยวกับหูอื้อ บทบาทของความสนใจต่ออาการ เช่นเดียวกับความเงียบ มีบทบาทอย่างมากต่อประสบการณ์และความรุนแรง หูอื้อ การรับรู้ทางการได้ยินที่ไม่สามารถระบุแหล่งที่มาจากภายนอกได้ ส่งผลกระทบต่อชาวอเมริกันอย่างน้อย 36 ล้านคนในบางระดับ โดยมีอย่างน้อย 7 ล้านคนที่มีอาการรุนแรงจนรบกวนกิจกรรมประจำวัน ความผิดปกติส่วนใหญ่มักเกิดจากความเสียหายต่อปลายประสาทรับเสียงระดับจุลภาคในหูชั้นใน แม้ว่าอาจมีสาเหตุมาจากโรคภูมิแพ้ ความดันโลหิตสูงหรือต่ำ (ปัญหาการไหลเวียนโลหิต) เนื้องอก เบาหวาน ปัญหาเกี่ยวกับต่อมไทรอยด์ การบาดเจ็บ ที่ศีรษะหรือคอ และการใช้ยา เช่น ยาต้านการอักเสบ ยาปฏิชีวนะ ยากล่อมประสาท ยาต้านอาการซึมเศร้า และแอสไพริน